Gunluk Hayattan :: Haberler + Fotograflar + Fikirler

Okula geri donduk

Bu yil Lula and Adele'in okul ogretmen toplantilarina gittigimizde, ikisinden de bir surpriz vardi. Lula'nin sinifinda (3. sinif) ogrenciler anne babalari icin mektup yazmislardi. Adele'in sinifinda ise kendilerini cizip ogretmenlerine 1. siniftan ne beklediklerini soylemisler, ogretmenler de bizim icin yazmisti. 

Lula'nin beklentileri akademik takvimleri dogrultusunda. El yazisi ile yazmayi ogrenmek istiyor (ben el yazisindan hic hoslanmadim, artik ogretilmesi gerekmedigini dusunuyorum), okudugu kitaptan bahsediyor, yapicagi projeler icin heyecanlandigini soyluyor. Sonra da bize bir soru sormus: "Ucuncu siniftan ozel anilariniz var mi?" diye. TED Ankara Koleji'ne transfer olup Rahime Onder'in ogrencisi olmak ozel ve ilginc idi... 

Lula'nin guzel el yazisi, duzenli satirlari harika ve sakin kisiligi de mektubuna yansimis!

Didi sanatci olmak istedigini yazmis. Bunun sebebi sanati cok sevmesi (resim, cizim, vs...) ve de ailesinde pek cok kisinin sanatla ugrasmayi sevmesiymis! Sonunda da birinci sinifta okuma ve yazmayi ogrenmek istedigini belirtmis cunku ailesinde bir ki disinda herkes okuma yazmayi biliyormus. Bu beni cok guldurdu ve dusundurdu. Acaba okuma yazmayi bilmeyen kendisi mi yoksa Buddy mi diye merak ettim. Ayrica okuma yazmayi ogrenmek istemesinin sebebinin kendi yapmak istedikleri degil ama ailenin diger uyelerine yetismek olmasi, ruh halini biraz daha iyi anlamami sagladi. 

Bu surprizi eve getirip Adele'e sordugumuzda, okuma yazmayi bilmeyen kisinin Ayla (yani 18 aylik yegenim) oldugunu ogrendik. Kendisini bu kategoriye sokmamasi cok hosuma gitti - yakinda basariyla kitap okuyacagindan kendisinin his suphesi yok!

Halloween

Cadilar bayraminda ne yaptigimizi yazmamin bir ay almasi biraz utanc verici ama Kasim ayi epey yogun basladi. Zaten buradaki Sukrangunu kutlamalariyla bizim ailenin dogumgunu ve tatil kutlama donemi aciliyor. Noel ve yeni yila kadar sirayla Lula, Adele, John ve kuzen Sasha'nin dogumgunleri var...

Uzatmadan konuma geri doneyim: Yine herkesin kostumu evde yapildi bu yil. Didi bu aralar Monster High diye bir film ve oyuncak duskunu. O gruptan Kiyomi Haunterly olmaya karar verdi. Cilek, bocek, hayvan gibi genel birsey olmadigi icin cok taninabilecek bir kostum degildi ama Didi halinden cok memnundu. Sen kimsin diyenlere kisaca hayalet deyip gecistirdi.

Lula daha hayatin icinden bir kostum secti: Gumball Machine, yani buralarin unlu sakiz makinasi. Gercekci gozuken bir kostum yanisira tek istegi icinde rahatca hareket edebilecegi bir cozumdu. Iki yil oncesi cupcake kostumu hem Lula'yi hem de ogretmenini zorlamisti biraz. 

Tam kizlarla seker toplama yuruyusune cikmadan once ben de bir kostum arayisina girdim. Didinin taclari ve biraz da makyaj yardimiyla muhtesem ressam Frida Kahlo gibi gozukmeye basladim, azicik. John'dan da Diego'm olmasini istedim, her ne kadar kilo olayi cok tutmasa. Fena degildik!

Frida Kahlo and Diego Rivera by Nickolas Muray, 1940

Bir yil daha basariyla atlatilmisti. 

Ilginc bilgi: Bu yil Cadilar Bayrami Cumartesi gunune denk geldi. Ertesi gun de kis saatine gecildigi icin herkes daha uzun sure disarilarda kaldi, yedi icti ve ertesi gun rahat rahat uyudu. Daha sonra farkettim ki, bir cok ulke kis saatine Ekim ayi basinda geciyormus. Amerika'da Cadilar Bayrami daha cok tuketilsin, herkes keyif yapsin diye Ekim sonuna alinmis. Cikolata - seker lobisi...

Sonbahar

Eylul ayinda dogdugum icin belki sonbahari cok seviyorum. Her ne kadar, ozellikle Chicago'da, yaklasan kis biraz huzun getirse de, renkler, yere dokulen yapraklar, serin esinti mutlu ediyor beni.

Gunbatimi, uzun golgeler ve hizla buyuyen kizlarim... Son zamanlarda yaptiklari cizimlerden bir iki tane cok hosuma giden asagida.

Didi'nin kitaparasi calismalari

Didi'den prenses ve ördekleri

Lula'dan John calismasi 1

Lula'dan John calismasi 2

Kendisi begenmedigi icin karaladi ve atti ama Didi bu cizimler yapilirken beni de model olarak kullandi, karsima oturdu ve yuzumu cizdi. Gozler, saclar, dudaklari hersey yerli yerindeydi. Tam bitti, sanirim bana verecek diye beklerken, son bir defa bakti bana ve agzimin iki yanina kirisiklik cizgileri kondurdu. Gercekcilik, gozlem gucu... Normal tabii. Kirk yasina girmenin guzellikleri iste!

Cizimler // Kisilikler

Bir ay kadar once 100 gunluk cizim projem icin bir kavanoz cizdim. Bu kavanoz salonumuzda duruyor, ici kucuk kozalak ve taslarla dolu.

Bu aralar bu cizimlerle bolca ugrastigim icin evde yemek masasinin ustu malzemelerle dolu. Firca uclu kalem, metalik kalem, suluboya gibi boyayan kalem... Kizlarin cok hosuna gidiyor, kullanmalarina izin veriyorum hepsini. Gecenlerde Adele ayni kavanozu cizmeye giristi. Sonuc beni cok sasirtti, kucuk kizimin ne kadar buyudugunu, gozlem gucu ve cizim yeteneklerinin ne kadar arttigini farkettim!

Buranin ozgurluk bayrami sirasinda, ilk defa disarida canli olarak havai fisek gosterisi izledikten sonra da asagidaki cizim serisini yapti. Serinin adi bombdate, Turkce cevirisi bomba tarihi. Tam emin degilim bu anlama mi geliyor kendisi icin de.

Cesit cesit, patlamis havai fisekleri. Bombdate 1, Bombdate 2, ...

Lula'nin cizimleri hep beni cok sasirtiyordu, simdi de ayni sey gecerli. Gecen yil yaptigi cizimlere bol detay ekliyordu. Bu yil ise daha sade cizimler yapiyor ama daha gercekciler.

Kasik

Ve en sevdigi kitaplardan biri olan Knuffle Bunny'nin kiz kahramani Trixie'ye benzeyen bir cizim.

Kizlarimla bu calismalari yapmak cok hosuma gidiyor.  Anne kiz iliskimizin ozel bir parcasi. Cizim yaparken yaptigimiz konusmalar bizi yakinlastiriyor. Sectigim konulari anlattikca beni daha iyi taniyorlar. Buyudukce benim gibi cizebileceklerini, sabirla calismalarini gerektigini anlattikca sanki kucuk dersler aliyor gibiler. Tatli seyler.

Neler yapiliyor?

4 Temmuz Amerika'nin ozgurluk bayramiydi. Uc gunluk haftasonunu Lake Geneva'da gecirmek uzere yola koyulduk. Her gelip gectigimizde gordugumuz ama henuz vakti gelmedigi icin durmadigimiz bir cilek tarlasi sonunda kapilarini ziyaretcilere acmisti! Gercek cilek mevsimi sonunda baslamis...

Hemen kutularimizi elimize alip cilek avina ciktik. Simdiye kadar hic tarlasindan cilek toplamamistim! Kucuk cilekler buyukler kadar leziz, butun hepsi inanilmaz taze ve tatliydi...  Dogal ve her sekilde. 

Kendimizden gecip bir dolu kutu doldurduk. Hatta 100 gunluk cizim projeme de esin kaynagi oldu cilekler. Haftasonu boyunca yedik.

 

Burada 4 Temmuz kutlamalari havai fisek esliginde oluyor, biz de izlemeye gittik. Kenardaki minik insan bu yil ilk defa gurultuden korkmayip gosteriyi disarida izleyebilen Adele...

Ciftlik Kampi

Yaz tatili icin gectigimiz Ekim ayinda ayarladigimiz, heyecanla bekledigimiz ciftlik kampimiza gittik gecen haftasonu. Kinnikinnick Ciftligi. 

Neden heyecanliydik; sevdigimiz, cocuklarin ayni yasta ve arkadas oldugu toplam dort aile bir arada ve dogada olmak, ciftlik yasaminin sadeligi ile sakinlesmek, inanilmaz lezzeti ciftlik urunlerini yemek ve hep birlikte oynamak icin.

Cuma aksam uzeri ciftlige giris yaptiktan dakikalar sonra herkes oynama baslamisti bile!

Bu guzel yerin tadini cikarmak disinda, benim heyecanla bekledigim baska bir tat da vardi. Susan, ciftligin sahiplerinden olan bayan harika bir asci. Ciftlik tavuklarindan yaptigi firinda tavuk, yine ciftlik urunu olan rokalar ve komsu firinin ekmekleri uzerinde aksam yemegi olarak sunuluyor. Gecen yildan beri aklimdaydi. Bu yil ek olarak cesitli salatalar da vardi. Gunes batarken butun aileler bir arada yemeklerimizin keyfini cikarip, saraplarimizi yudumladik. Sivrisinekler de isirmis olabilir ama sorun degil. Olucak o kadar.

Ertesi gun herkes uyanip cadirin onundeki ocakta ates yakip, su isitip, kahve hazirlayip ciftligin yumurtalarini pisirdikten sonar topluca kahvaltiya oturuluyor. Ciftligin dukkaninda satilan guzel peynirler, sosisler, ekmekler esliginde yine topluca kahvalti yapiliyor.

Kahvalti sonrasi ciftci David gelip cocuklari topluyor ve onlari calismaya goturuyor traktorunun arkasina atip. 4-11 yas arasi butun cocuklar traktor kornasini duyar duymaz toplaniyorlardi meydanda. Didi ayakkabilarini yeterince hizli baglamiyorum diye sinirlendi bile bana panikten, ciftci David onu birakip gidicek diye korktugu icin. 

Hep birlikte tavuklara yem veriyorlar, yumurta topluyorlar, domuzlara yeme veriyorlar, yikiyorlar, sonra da onlarla oynuyorlar.

Gecen yildan farkli olarak bu yil bir de kecileri yuruyuse cikardilar. Didi diger babalardan birinin yaninda gururla yuruttu bir keciyi, diger cocuklar kecilerin pesinden suruklenirken.

Didi'nin diger yanindaki de Ciftci David!

Cocuklarin sabah uyanir uyanmaz cadirlardan disari kosup, gun boyu kendi icat ettikleri oyunlari oynamalari, ciftlik islerini yapmak icin heyecanla beklemeleri, karinlari acikinca en yakindaki cadira girip yiyecek birsey var mi diye sormalari oyle guzeldi ki. 

Bu guzel tatil butun ekibi cok guzel sakinlestirdi, zor geldi ayrilmak... Tatil boyunca yine 100 gun cizimlerime devam ettim, harika esin kaynaklarimla. Cizimler burada ve burada.

Yaz aktiviteleri

Yaz tatilinin ilk haftasini bitirdik. Ilk hafta Kids Science Lab'de yaz kampina gitti kizlar. Super kahramanlar ve hainler temaliydi bu hafta. kendi yas gruplarina gore ayrilip, farkli seviyelerde aktiviteler yaptilar. Adele kotu adamlari yakalamak icin yapiskan malzemeler hazirladi, Lula miknatisli ozel eldivenler yapti. Ikisi de haftayi cok mutlu bitirdiler.

Haftasonunu butun aile aktiviteleri yaparak gecirdik. Gecen yaza gore bisiklete binme yeteneklerimiz cok gelismis durumda. Lula artik kendisi, cok yogun olmayan trafikte bisiklete binebiliyor. Evden gol kenarindaki patikaya olan yaklasik bes dakikalik yolu birlikte gectikten sonra bisiklet patikasinda keyif yapabiliyoruz. Adele de John'un bisikletine eklenmis yarim bisiklette dikkati dagilmadan pedali ceviriyor. Benim sehir disinda oldugum bir haftasonu John denemis bu sistemi. Cok gurur duydum butun aile uyelerimle!

Yaz tatili basladi!

Gecen hafta persembe okulun son gunuydu. Yilliklar imzalandi, piknik yapildi (bizim okulda karne yok).

Sonra tatil basladi. Bu yil ilk defa Lula haftada bes gun, tum gun okuldaydi. Simdi ogle yemeklerinde bize katilmasi cok hosuma gidiyor. Kamplari yarim gunluk. Yavas yavas bu zamanlarin azaldigini farkediyorum, yakinda butun gun okullari, hobileri, arkadaslari ile mesgul olucaklar. 

Simdilik biraz daha bizimle ve birbirleriyle birlikteler.

Lula bu yil okumayi ve okumanin keyfini ogrendi. Yazin voleybol oynamayi ogrenmek istiyor. 

Adele Lula ile ayni okulda olmanin keyfini cikardi. Disarida oynama molalarinda Lula'yi gorup sarilmadan kendi oyununa baslamiyordu. Arkadaslar edindi, bolca bocek, tas, fosil, bitki topladi. Hala da toluyoruz. 

Bu yaz ikisine de biraz daha Turkce ogretmek istiyorum. Lula Ingilizce okuma ve yazmayi ogrendigi icin ayni prensipleri Turkce'ye de uygulayabiliyor. Adele ise henuz sadece kitaplari birlikte okuma doneminde. Yaz sonunda Turkiye'ye gittigimizde test edebilecegiz calismalarimizi!

Herkese mutlu yazlar!

Farkliyiz Hepimiz

Pazar gunu tam bir sonbahar havasi vardi, serin, temiz, gunesli. Disarilara attik kendimizi. Gunun plani ne olursa olsun, illa ki bir cocuk parki ziyaret ediliyor bir ara. Pilsen mahallesini kesfe gitmistik bu sefer, orada bir parka gittik.

Olaylar soyle gelisiyor sonrasinda: Lula hemen barlarda tirmanmaya, salincaklarda oynamaya basliyor. Adele oralarda azicik vakit geciriyor, sonra da parkin fauna ve florasini incelemeye girisiyor. Asagidaki gibi pozlar yakaliyorum boylece.

Salincaklardan uzun atlama oyunu

Toplanilan bitkileri sergileme pozu...

Farkliliklari butunluyor hepimizi.

Son tatiller

Bu yazimizin son tatilinden donduk. Bir hafta Lake Geneva'daydik yine, sonra da iki gunlugune bir ciftlikte kamp yapmaya gittik! Lake Geneva'da bolca ates bocegi yakalandi, Lula ve Didi tarafindan. Yaz yagmurlarina yakalanildi, toplucak. Bolca bahceden domates, ot toplanilip yendi. Didi bolca cicek avina cikti. Sabahlari tembel kahvaltilar yapildi.

Didi ve Lula artik suda epey rahatlar. Lula kendisi yuzebiliyor, Didi de yavas yavas guven kazanmaya basladi. Golde yuzerken ikisi de canyelegi takiyorlar ama girmeleri cikmalari eskisi kadar zor degil. Hatta bakiniz soyle seyler bile yapiyorlar:

Lake Geneva gunlerimizi bitirince de bir saat uzaktaki Kinnikinnick ciftligine gittik. Burasi pazarlara ve restoranlara urunlerini satan gercek bir ciftlik. Ancak ciftlik alanlarina bes tane cadir/ev koymuslar. Icinde cok guzel yataklar, pompayla su akan bir mutfagi ve gaz lambalari var. Bizimkilerle ayni yaslarda cocuklari olan bir aile de bize katildi. Aksam yemeklerini isteyen mangal ya da odun sobasinda kendisi yapiyordu ama biz cocuklarla mesgul oluruz diye ciftlik sahibinin esinin yapacagi yemeklere yazildik. Ilk aksam harika bir ciftlik tavugu geldi. Ikinci aksam da pizza firinlarini yaktilar, herkese kendi pizzasini yapti onlarin verdigi malzemelerle. 

Sabahlari ciftci David traktoru ile gelip butun cocuklari arkaya doldurup domuzlara yem vermeye, tavuklarin yumurtalarini toplamaya goturuyordu. Bes cadirdan dordunde ayni yasta cocuk oldugu icin kamp cok eglenceli oldu herkese. Uyanir uyanmaz disari cikip oynamaya basliyordu butun cocuklar. Ilk geldigimiz gun Lula bes defa falan ustunu degistirdi, sehir aliskanliklarindan kurtulamayip. Ikinci gunun ortasinda sacini taramayi unuttugunu farkedip pek gururlandi. 

 

Ciftlikte yirmidort saat acik bir mini dukkan var. Urettikleri herseyi, sut, yogurt, yesillik, domates ve kampta yasam icin getirmeyi unutmus olacagimiz gerekli seyleri ya da keyif icin getirmeyi unuttugumuz seyleri - dondurma, kahve, cikolata gibi - satiyorlardi. Adi durustluk dukkani. Iceride bekleyen biri yok. Duvarda her cadirin listesi asili, herkes ne aldiysa onu isaretliyor. Ilk sabah uyandigimizda buraya gidip harika taze ekmek, tereyag, yumurta, yogurt, bal ve kahve alip, muhtesem bir kahvalti yaptik. Tabii ocagin hazir olmasi, suyun kaynamasi ve tereyaginin erimesi biraz vakit aldi ama zaten herkes oynuyordu. Tatlar da beklemeye degerdi.

 

Didi tam bir hayvan delisi, ciftlik ona iyi geldi. Tavuk yakaladi, domuzlari sevdi falan. Lula da birazcik titizligini asti, kakalarin ustune basti. Hepimiz cok eglendik. Ciftlik fotolari da bunlar:

 

 

 

Uc Eylul'de okullar aciliyor. Son iki haftamizi biraz tembelce, yavastan da okula hazirlanak geciriyoruz.

Cadilar bayrami

Bu yil buranin pek unlu ve populer Cadilar Bayrami icin kizlarin kostumlerini John kendi yapmaya karar verdi. Azimle iki hafta boyunca ugrasti. Arastirma, malzeme alisverisi ve uretim. Sonuc cok basarili idi ancak beklediginden cok daha uzun zaman aldi... Onumuzdeki yillarda daha basit kostum fikirlerini destekleyecegini saniyorum.

Tek boynuzlu at.

Ve bir cupcake...

John ile gurur duyuyorum!

Sonbahar

Ilkbahar ve yazi atlamisim. Sonbahar butun guzelligiyle burada, esin kaynagi oldu yazmak icin...

Bizimkiler buradayken Milwaukee'ye gezmeye gittik. Yapraklar dokulmeye baslamisti. Humbolt Park'in minik goletinin etrafi bizi cok eglendirdi. Once etrafinda yuruduk.

Sonra ordekleri besledik...

Agaclar ve gunesin birlesimi cok guzeldi.

Her ne kadar guzel gozukse de, acikli bir goruntu. Kucuk goletdeki olu balik...

Yasasin sonbahar. Kendi icine donme zamani biraz.

Beyaz Tahta

Kizlarin oyun odasinda bir beyaz tahtamiz var, daha dogrusu beyaz tahta boyasi ile kaplanmis bir beyaz duvar. Herkesin duvara yazma istegi gideriliyor burada. Arasira da konulu calismalarimiz oluyor, sonbahar, farkli malzemeli sergiler gibi. 

Bu hafta bilim derslerinde haritalari ogreniyorlardi, ben de konuyu takip ediyim dedim. Bir dunya haritasi yapistirdim duvara. Simdiye kadar Adele ve Lula'nin yasadiklari sehirleri isaretleyip yazdim:

Sonra Lula yanima geldi. Bu sehirlerden bildigi birseyler cizmesini istedim. Cizdi (fazlasiyla) ve susledi tahtayi...

Sirasiyla cizdikleri:

• Ankara: Anneanne ve dedenin evi
• Antalya (yaz tatili icin gidildi, orada yasamadik): Su parki
• San Francisco: Sea Lions
• Istanbul: Bebek Parki
• Chicago: Hancock Tower

Cok egleniyorum.

Yine buyuduler!

Lula ve Adele dogumgunlerini kutladilar. Dort gun (ve iki yil) arayla dogduklari icin de yine bir arada. Chicago'daki ilk dogumgunleri tam da yeni okullara basladiklari zamana denk geldi. Yani henuz daha arkadaslarin belli olmadigi, yaslar kucuk oldugu icin butun sinifin dogumgunune cagrildigi zamanlara. Lula'nin sinifi 18, Adele'in sinifi 14 kisi!

O kadar cocuk ve anne baba ile keyifli bir parti yapabilmek icin kizlarin "bilim" dersi aldigi Kids Science Lab'de kutlamaya karar verdik. Burada iki saatlik kutlamanin ilk 45-60 dakikasinda ogretmenler cocuklara deneyler yaptiriyor. Sonra yemek, pasta zamani ve ozel son yanardag patlamasi!

Partiye gelen bilimadamlari onluklerini giydikten sonra laboratuvarlarina gectiler. Ilk deney kuru buz idi. 

Daha sonra dev kopuk calismasina gecildi. 

Ardindan pembe renkli macun ortaya cikti. Bu hareket ettirildiginde sertlesen, ele alinabilen ama sonra akan, her seferinde cocuklari sasirtan bir karisim. Dr Seuss'un unlu Oobleck'i.

Lula ve Adele'in tatli zevkleri cok farkli. Lula meyveli seker ve pastalari seviyor, Adele ise cikolatalilari. Cupcakelerini cok sevdigimiz Molly's kizlarin favori cesitlerini buyuk pastaya cevirdi. Acikcasi mor bir pastanin bu kadar keziz olacagini hic dusunmemistim, beni bile sasirttilar. Adele'e cikolatali pasta konusunda katildigim icin ondan cok yememek icin kendimi tutmam gerekti!

Ve muhtesem final! Bir yetiskin olarak yanardag patlamasi beni biraz hayal kirikligina ugratti ama asagidaki fotograftan Lula ve Adele'in benim fikrime katilmadigi belli...

Lula 5 ve Adele 3 yasinda! Kendimi ivir zivir seylere hayiflanirken buldugumda hemen yine kendime hatirlatiyorum: Hayat bu minnoslarla bu kadar guzelken hayiflanmak niye! 

Geri geliyorum...

Evimize tasindik. Yerlestik. Hic bitmeyen ev projelerinin buyuk kismi tamamlandi. Mahallemize alisiyoruz, komsularla tanisiyoruz. Kizlar yeni okullarina basladi. Adele emzik kullanmayi, Lula bizimle uyumayi birakti. Ben kosmaya basladim tekrar. Chicago soguklarina dayanabildigim surece disarida kosmayi deniyorum bu sefer.

Farkettim ki, cookthenet gunlugune yazmak benim icin bir ihtiyac olmus. Kizlarimin buyumesini, kendi buyumemi (olgunlasmak mi demek lazim), hayati hatirlatacak notlari kaydetmek icin. Bir hikaye anlatma araci olmus burasi, kendime anlatmak icin bile. Dusunmemi sagliyormus, yorum yapmami sagliyormus burasi.

O yuzden tekrar devam. Daha cok kizlari anlatacagimi saniyorum ama gun gectikce baska konularin girmeye baslayacagina eminim.

Yukaridaki fotograflar Museum of Contemporary Art'daki mobilya tasarim sergisinden. Ayakkabilari cikarip uzerinde yurunebilir dediler, Adele ve Lula hemen denediler. Kendi tarzlarini ekleyip yuvarlanmaya baslayarak.

Kizlarla neler yapmaktayiz...

Bir oglen Adele uyurken, Lula ile kahve/lolipop keyfi yaptik. Aksesuarlari olmadan evden cikmiyor buyuk kizim.

 

 Adele ve Lula yuzme dersine gittiler. Lula suya atlama kismini pek seviyor... 

 Adele'in ise biraz destege (ittirilmeye) ihtiyaci oldu!

 Bilim dersinde ise keyfi tamamen yerindeydi. Yanardag patlamasi simulasyonu yaptilar.

Minik bir cam kavanozun etrafini kum kaplayip, icine kirmizi boyali kabartma tozu koydular. Sonra da sirke ile birlestirince kucuk bir lava patlamasi olustu. Patlamalar yapip durdular vaktin geri kalaninda.

Bir de tabii her zamanki hayvanat bahcesi ziyaretimizi yaptik. Gri renkli sehirde daha da bir pembe gorunuyor flamingolar...

Kelebekler

Once muzedeki dokumanlari okudu Adele.

Sonra gerceklerini yakindan ve cok merakla inceledi.

Biraz da kurutulmuslarina baktik. 

Cok sevdik yeni muzemizi. Nature Museum (Doga Muzesi). 

Karasal iklime geri donus

Chicago'ya geldik, uc haftayi gecti geleli. Neler yaptik, neler oluyor:

- Ilk hafta jetlagimizi atmakla gecti. Sabah erkenden uyanip kahvalti yapip, herkes uyanirken alisverisimizi bitirmis sekilde geri donup ogle yemegi yedik. Bir haftada atlattik bu donemi.

- Buddy yeniden aramiza katildi. Aksam disari cikarmalari San Francisco'dakilere gore daha soguk ve zorlu ama kopegimize kavusmak cok guzel. Lula'nin Buddy ile iliskisi eskiden oldugu gibi, cani istediginde oynayip, yoluna ciktiginda sinirlenmek seklinde. Adele ise uyandiginda Buddy nerede diye soruyor, caktirmadan surekli besliyor. Cok iyi arkadas olucaklar, umarim. Ikisinin fotografini cekemedim ama Lula ve Buddy asagida:

- Lula okula basladi. Istanbul'daki okulunun benzeri Chicago British School. Okul Istanbul'daki mini kampuse gore cok daha buyuk oldugu icin her gun kalabaligi gormek cok hosuna gidiyor. Artik okul degistirme islemine de alistigi icin herhalde, cok fazla zorlanmadi yeni okulunda. Bale derslerine bile basladi!

- Adele de benimle derslere basladi. Muzik, bilim! Her ne kadar bilim dersinde cozunurluk, karisim gibi kavramlari ogretmeye calissalar da, cocuklar icin esas eglence ortaligi dagitma ve suyla oynama. Hem de laboratuar onlukleri ile...

 

- San Francisco'yu ziyaret ettik. Eski sehrimiz ve arkadaslarimiz cok iyi geldi bize. Her ne kadar sisli ve yagmurlu bir haftasonu olsa da San Francisco'da, Chicago'nun sogugunun yaninda hic etkilemedi bizi hava.  Asagida donus icin havaalaninda iliman iklim giysileri ile Lula ve arkada kislik malzeme yiginimiz!

 

 

Chicago'ya alisma simdilik iyi gidiyor. Cok guzel bir sehir olmasi, her yerin muze ve cocuklar icin (soguk havada bile) aktivite dolu olmasi isleri kolaylastiriyor tabii...

Yay burclari

Adele ve Lula'nin dogumgunleri arasinda 4 gun var. Bu yil ikisini bir arada kutladik. Giderayak guzel bir parti yaptik kizlara, Ingilizce blogda bir iki fotograf daha var. Asagida o gunden bir aile fotografi... Tabii oyle buyuk grupta herkesin guzel cikmasi zor, bu buldugum en guzeli.

Kizlarimiz biraz daha buyudu!

Mesgulluk

Son zamanlarda Istanbul'u yasamaktan cok geri donusu planlar gibiyiz. Aklimiz biraz mesgul, planlanacak, toplanacak cok sey var. Tam buraya alismisken yeni okullar, yeni parklar bulunucak, yeni duzenler kurulacak.

Bu arada da en son tatilden bir iki fotograf ne zamandir bekliyor buraya koyulmayi. Bayramda Tekirdag'a gittik, aile toplantisina.

Lula ata bindi ve korkmadi, cok sasirtti beni. Yaninda yardimci eden bir amca disinda kimseyi de istemedi. Buyuyor kizimiz ciddi ciddi.

Adele de kendince tas, midye topladi Tekirdag sahilinde. Onun da cokca fikri ve enerjisi var hep.

Koyun ciftliginde en sevdikleri yer, temizdi cunku. Yerdeki koyun kakalari cok rahatsiz etti benim minik kuzularimi.

Fotograf Makinasi

Babasinin Amerika'ya bir haftaligina gitmesine kolayca izin versin diye Lula'ya bir fotograf makinasi sozu verildi (Aslinda ne zamandir bizim de bir kucuk makinaya ihtiyacimiz vardi, buyuk makina her yere kolayca gitmiyor. Bu makinayi da pembe secip, yanina Hello Kitty tasima cantasi alinca hemen Lula'nin hediyesi oluverdi).

Simdi bu yeni makinasiyla herseyi belgeliyor. Bolca minik ayak pozu, arabadan gectigimiz yerler, okudugu kitaplarin sayfalari. Asagidaki iki fotograf benim favorilerim.

Banyomuzda bir Adele bir de Lula icin oturak var. Bu Lula kendisininkinde otururken cektigi Adele'in oturagi.

Kitap, yap-boz ve minik hayvanlari.Toplu gozuktugune bakmayan, burasi evde en sik sagilan alan.

Istanbul onerileri icin cok tesekkurler. Inci'de bolca profiterol yendi. Eksik kalanlar Arboretum, Babazula ve Uludag'da Iskender!

Okulun ilk gunu

Lula okulunda ikinci yilina basladi!

Cektigimiz fotograflara bakinca cok gulduk:

Lula: Tek basima olmadi yahu. Adele, gel, hadi gel buraya.

Adele: Hi, hi, hi...

Lula: Simdi oldu.

Bir fotograf karsilastirmasi...

Yine tatli arkadasimiz Zeyno'yu ziyarete gittik bugun. Bu eglenceli haftalik ziyaretleri cok ozleyecegiz geri donunce. Zeyno, Lula ve Adele cok keyifle oynuyorlar birlikte, en azindan ilk bulustugumuzda. Uyku saatleri yaklasinca gerginlik olabiliyor.

Bu sefer de yine ayni koltukta bize poz verdiler. Eski fotograf burada.

Cok heyecanli Arthur filmini izlediler kisa bir sure.

Sonra daha keyifli oyunlara gectiler. Lula kucuk kizlara bebek nasil sallanir ve uyutulur gibi konularda aciklamalarda bulundu.

Bu fotograflar yine cep telefonumla cekildigi icin bulanik. iPhone 3'um gun gectikce daha da yavasliyor ve eskiyor. Teknoloji bir yandan hayatimizi kolaylastirirken, bir yandan da surekli daha hizli, yeni, iyi istegini olusturuyor, en azindan bende!

Artist Kizim

Baslik cizimindeki degisikligi farketmissinizdir. Cizimler Lula'ya ait. Uzun sacli, uzun boylu olan kendisi. Digeri Adele. Esin kaynagi. Surekli onu ciziyor. Son zamanlarda teknigi, konulari, kompozisyonlari da iyice gelisti. Gercekten cok etkileniyorum. Ona hamile iken en buyuk hayallerimden beri bir gun birlikte resim yapmakti, keyifle yapiyoruz simdi.

Baslikta kullandigim cizimlerden birinin orijinali bu!

Bir de bazi listeler ekledim yan taraftaki menulere. Gezmek, yemek, almak, okumak, dinlemek. Turkiye'de yaptigim ve sevdigim her Turkce seyi buraya eklemeye karar verdim yavas yavas. Bir nevi buradaki uzun tatilimizi katalogluyorum kendim icin. Kitaplar arasinda Paulo Coelho'nun Aleph'ini aslinda Turkce olarak (Elif) okudum, henuz linki yoktu. Turk bir yazar degil ama koymamim sebebi Turk bir kiz, Elif, icin yazilmis olmasi idi. Kitabi alma sebebim de bu. Ingilizce'den once Turkce'ye cevrildi, konu sebebiyle.

Bir oyle, bir boyle

Once somurtkan fotograflar...

Adele araba yolcugulu daha baslamadan mutsuz. (Fotografi Lula cekti!)

Muzede fotograf cekince uyarildigi icin cok rahatsiz olmus, kendisinin de cekilmesini istemiyor.

Simdi de keyifler yerinde iken cekilmis fotograflar.

Santral Istanbul'da saklambac.

Pierre Loti'ye giderken teleferik keyfi.

Abla- Kardes

Kizlar gitgide birbirleriyle daha cok vakit gecirmeye, oynamaya basladilar. Tabii bu aninda didismeye, paylasamamaya, isirmaya, atmaya, vurmaya, bagirmaya donebiliyor ama sanki daha tatli zamanlara da yaklasiyoruz!

Neler yapiyorlar...

Mutfakta bir akrobat

Restoranda bir hanimefendi

 

Pikniklerden pozlar

Yaz geldi, piknikler, senlikler basladi.

Komsu sitelerden birinde yaz piknigi vardi. Bir Istanbul Hatirasi kosesi yapmislar, aksesuarlari ile birlikte. Adele kendisi yesil perugu secti. Gobegi ile iyi gider diye herhalde. Simdiden soyleyim, benim gomlegim ruzgardan havalanmis, hamile degilim yani.

Bu da Bebek senliginden. Lula SpongeBob ile fotograf cektirmeyi cok istedi ama yanina gidince utandi. Birlikte poz verdik.

Bahar geliyor gibi

Lula salincakta ayakta sallaniyor...

Adele Galerist'de bizimle saklambac oynuyor.

Ikisi arkadaslari ile Bebek iskelesi onunde oynuyorlar...

Karacasu

Babaannemleri ziyaret ediyoruz Lula'nin Paskalya tatili sirasinda. Karacasu'dayiz. Hayatin daha yavas hizda aktigi, peynirin, sutun, nar eksisinin komsulardan alindigi guzel bir dag kenari kasabasi. Yesil vadiler, yavas yavas dallarinda buyumeye baslamis erikler var etrafta. Lula ve Adele hayatlarinda hic olmadiklari kadar toz toprak ile oynuyorlar. Eskinden Zeynep'le benim yaptigimiz gibi.

Dun sabah Aphrodisias'a gittik, hafif ruzgarli, yagmurlu bir gunde muzenin icini gezelim diye. Biz oradayken hava yumusadi. Gri bulutlar ve muhtesem renklerin altinda gezdik kalintilarin bir kismini.

Sonra da oradaki Ara Guler fotograf sergisini gezdik. Lula sergi salonundaki siralari, ozellikle en ondekini cok sevdi...

Blogger

Turkiye bir yasak daha getirdi Internet ortamlarina. Blogger kullanimi yasaklandi, Digiturk'un actigi bir dava sebebiyle. Yillardir cookthenet gunlugunu yazmak icin kullandigim Blogger'dan ayrilmak zorunda kaldim bu sebeple. Bir sure acaba bu komik durum duzelir, tekrar kullanima acilir mi Blogger diye bekledim ama olmayinca Typepad'a gecis yaptim. Hadi hayirlisi.

Bu arada Adele yurumeye basladi. Hem de son hiz. O yuzden guzel bir fotografini cekemedim. Hayat herkes icin guzellesti ama. Ediyle Budu olmaktan kurtulduk. Artik o ozgurce istedigi yere yuruyor, ben de tabii hala onu takip ediyorum ama illa ki elini tutmak gerekmedigi icin belim agrimadan.

Lula da uyuyor. Melekler gibi. Bizimle birlikte! Bebekliginde bile hic bize pas vermemisken, uc yasina basinca bizimle uyumaya karar verdi. Hatta benim yastigim evde en sevdigi yastik. Lula'nin boyle durumlari hep gelip gectigi icin biz de savasmamaya karar verdik. Uzerine dusmeyince bir sure sonra kendi yatagina doner herhalde diye umarak...

Bu da baska bir aktivite

Yuzme dersleri sonrasi once Palace of Fine Arts'in golundeki ordeklere bakiyoruz, sonra da Exploratorium'a ugruyoruz. Bugun yanimda fotograf makinasi yoktu ama Lula ve John oyle sirindiler ki, telefonumla bu fotolari cekmeden duramadim.

Lula ve John jam session'da

Sessiz yurume simulasyonunda Lula gurultu limitlerini denerken